تبارشناسی زن اثیری در بوف کور صادق هدایت بر پایة کشفیات «نقاره‌خانة ری»

شیوة نگارش و پرداخت شخصیت‌ها در رمان بوف کور به‌ گونه‌ای ا‌ست که این متن را همواره در میدان دیدگاه‌های گوناگون و رویکردهای مختلف قرار داده‌است. یکی از شخصیت‌های رازآمیز و بحث‌برانگیز این رمان، «زن اثیری» است. تاکنون نظرهای گوناگونی دربارة چیستی و کیستی این زنِ داستانی از سوی تفسیرگران و منتقدان بازگفته شده‌است. این مقاله پس از بررسی دیدگاه‌های پیش‌گفته، به تبارشناسی «زن اثیری» بر پایة نشانه‌هایی از درون متن و نشانه‌هایی از بیرون متن پرداخته‌است. این نوشته در پی پاسخ بدین پرسش است: آیا شخصیت «زن اثیری» تنها برآمده از خیالِ خلاق داستان‌پرداز است یا ریشه در واقعیت‌های بیرونی دارد. نتیجة این پژوهش نشان می‌دهد که تصویر زن اثیری و مکان به‌خاک‌سپاری او با برخی از یافته‌های باستان‌شناسی در منطقة «نقاره‌خانة ری» همسویی دارد. بازگشت روان مردگان به جهان زندگان در آثار دیگر هدایت نیز نظر نگارندگان این مقاله را پشتیبانی می‌کند که معتقدند: «این زن می‌تواند همان "نجیب‌زادة دیلمی" باشد که در نقاره‌خانة ری به خاک سپرده شده، از سوی هدایت بازآفریده شده‌است».